Ό τι μου χάρισαν

Πολλά έχουν ειπωθεί για την αχαριστία.  « Η αχαριστία είναι θυγατέρα της  αλαζονείας» κατά τον Πρόκλο.

Μακριά μου λοιπόν αυτές οι δυο «αρετές». Γι’ αυτό επισυνάπτω έργα που μου δόθηκαν σαν δώρα αγάπης. Είναι μια υποχρέωσή μου να τιμήσω αυτά τα πρόσωπα μέσα από τη μικρή αυτή ανάρτηση.

Δώρο η δαντέλα

Την υπέροχη αυτή δαντέλα μου τη δώρισε η θεία Ειρήνη Νεραντζάκη, αδελφή της γιαγιάς. Την ένωσα στο λινό πετσετάκι και πρόσθεσα και λίγο κοφτό. Όλα αυτά στη μηχανή.

Να είσαι καλά θεία.

Λεπτομέρεια

                                                          

Δαντέλα για τραπεζομάντιλο

Τη δαντέλα αυτή με τα τριανταφυλλάκια, μου την έφτιαξε η φίλη μου Λίντα από την Αλβανία. Τώρα ζει στην Αμερική. Καλή σου ώρα , Λίντα μου.Την ένωσα στο χέρι.

Δαντέλα με λουλούδια

Τη δαντέλα αυτή μου τη δώρισε η φίλη μου Ασπασία.Την έβαλα σε τραπεζοκαρέ, είναι πανέμορφη.

Δαντέλα στρογγυλή

Δώρο από τη Μαρία

Δώρο από τη θεία Μαρία , αδελφή της γιαγιάς.Την έβαλα σε στρογγυλό τραπεζοκαρέ, που το διακόσμησα με αζούρ. Να είσαι καλά , θεία Μαρία.....

Τα πλεκτά της γιαγιάς

Η γιαγιά  Στερεή έπλεκε πολύ ωραία. Είχε υπομονή, ποτέ δε βιαζόταν, σε ό τι κι αν έκανε, και  πρόσεχε και την τελευταία λεπτομέρεια. Τα πλεκτά της είναι  πάμπολλα για τα παιδιά και τα εγγόνια. Θα προσθέσω κι άλλα πολλά. Αυτά εδώ είναι πολύ λίγα….

Τραπεζομάντιλο τετράγωνο

Αυτό το τραπεζομάντιλο μου το έπελεξε πριν 35 χρόνια περίπου.

Λεπτομέρεια

Ατραντές και δαντέλα

 Πετσέτα λινή.

Τα ένωσα στο χέρι με αζούρ.

Το ίδιο σχέδιο σε μικρό κουρτινάκι.

Δαντέλα σε τραπεζομάντιλο λινό.

Λεπτομέρεια

Τα πλεκτά μου

Τραπεζομάντιλο σε οβάλ

Αυτό το τραπεζομάντιλο το ξεκίνησα το 1990. Είχα βρει το σχέδιο στο Burda  και ήταν κατάλληλο για ένα τραπέζι οβάλ, που έχουμε στο καθιστικό. Το είχα φτάσει ως τη μέση. Τότε το αγαπημένο μου εργόχειρο ήταν το βελονάκι.  Μετά το άφησα, απέκτησα κι άλλες "αγάπες" και πέρασαν 17  χρόνια. Έμεινε ξεχασμένο μέσα σε ένα κουτί .

Όμως ...έχει ο καιρός γυρίσματα. Το 2007 είχα ένα ατύχημα. Έπεσα και έσπασα το πόδι μου. Έπρεπε να καθηλωθώ στην καρέκλα για 2 μήνες. 

Τότε θυμήθηκα το καημένο το πλεκτό μου. Παρακάλεσα μια φίλη να μου το βρει. Ευτυχώς είχα γράψει έξω από το κουτί τη λέξη "ατέλειωτο' και η καλή μου Μαρία το βρήκε αμέσως. Έπλεκα μανιωδώς και μέσα σε δυο μήνες είχε τελειώσει. Αυτή η φωτογραφία είναι από την ημέρα που το τέλειωσα. Αργότερα θα ανεβάσω μια άλλη να δείτε πόσο όμορφο είναι στο σωστό τραπέζι.

Τα αζούρ μου

Τα κοφτά μου