Μια απρόσμενη επίσκεψη

Σήμερα επισκέφτηκε το ταπεινό μου μπλοκοσπιιτάκι ένας φίλος της παιδικής μου ηλικίας. Είχαμε χαθεί , έτσι είναι η ζωή, και μια τυχαία αναζήτηση τον έφερε στην πόρτα μου. Απ' ότι κατάλαβα πρέπει να με τίμησε με το ενδιαφέρον του για τις αναρτήσεις μου , αλλά συγκινήθηκε ιδιαίτερα από την ΚΟΥΚΛΑ.
Του θύμισε τη δική του παιδική ηλικία:

"Ακριβώς πέντε χρονών , μου φέραν ένα "σοβαρό" δωράκι από την ΑΘΉΝΑ ! Ήταν ένα απλό ξύλινο αεροπλανάκι με τα ελληνικά χρώματα. Ο πατέρας μου -για να μη το χαλάσω...-το κρέμασε ..ψηλά στο ταβάνι μ' ένα σπάγκο ..και μού είπε: πάρε κι αυτό το καλαμάκι να το σπρώχνεις να ..γυρίζει γύρω-γύρω!!! Αυτό μού άρεσε πολύ, αλλά ταυτόχρονα ..τρελαινόμουν γιατί να μην το παίζω με τα χέρια μου!!!"


Αχ! οι καημένοι οι γονείς μας. Δεν το έκαναν για να μας στενοχωρήσουν. Ήξεραν πόσο δύσκολο ήταν να μας πάρουν ένα άλλο δώρο και προσπαθούσαν να μας προστατεύσουν από πιθανή απώλεια και στενοχώρια. Αυτά συνέβαιναν αρχές του 50, λίγο μετά τον πόλεμο ...τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;