Στο ίδιο παράπτωμα έπεσε και το Μαράκι. Δεν πρόλαβε να χαρεί την καινούρια της φόρμα και έπεσε στην παγίδα της χλωρίνης.
Και δε φτάνει αυτό, έχουμε και δύσκολο σημείο. Τι να κάνουμε, Μαράκι; Θέλει σκέψη το πρόβλημα. Άφησέ το και κάτι θα κατεβάσει το κεφάλι μου.
Ευτυχώς που δεν υπήρχε καμιά αμφισβήτηση από μέρους της Μαρίας. Τυφλή εμπιστοσύνη.
Θυμήθηκα ότι είχα κάποιο ύφασμα , που τουλάχιστον χρωματικά ταίριαζε με της φόρμας. Αυτό είναι. Θα φτιάξω δεύτερη τσέπη και θα τη βάλω πάνω στην άλλη. Πάλι η ποδοκίνητη μηχανή μου στάθηκε βοηθός μου. Ναι, αλλά η τσέπη αυτή να έχει και λίγη χάρη και τσαχπινιά. Νέα κοπέλα η Μαρία. Πάλι στην καρδιά κατέληξα. Ζωγράφισα λοιπόν δυο καρδιές, τις έκανα με φεστόνι πάνω στο περίγραμμα, τις έκοψα με προσοχή και μετά με τη βελόνα τις έραψα πάνω στις τσέπες.
Η Μαρία χάρηκε με το αποτέλεσμα, κανείς δεν κατάλαβε ότι υπήρχε κάποια παρέμβαση και εγώ ..........τι να πω; τρελαίνομαι για τέτοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου