Καλοκαιράκι, παρεούλα στην αυλή και πάμε για μια ρακή. Μέσα στο γεια μας και χαρά μας έγινε το πετσετάκι καλοκαιρινό. Κάποιο τσιγάρο έπεσε και έκανε μια μεγάλη τρύπα. Το πετσετάκι κάηκε αμέσως μιας και ποιοτικά ήταν από εύφλεκτο υλικό. Ε,,,,, και; Δεν έγινε και τίποτα. χαλάλι σας , βρε παιδιά, για ένα πετσετάκι θα μιλάμε τώρα;.
Εμένα όμως εκείνο το κομμάτι του εγκεφάλου μου , που πάντα μένει άγρυπνο και ψάχνει για μπαλώματα, πήρε φωτιά. Αύριο κιόλας θα το φτιάξω, είπα. Όχι για το πετσετάκι. Προς Θεού. Απλά για να δημιουργήσω κάτι καινούριο.
Η ιδέα με το απλικέ μου ήρθε αμέσως, αλλά τι ύφασμα να βάλω;. Το βρήκα! Είχα ένα κομμάτι από κάποια κουρτίνα που είχε περισσέψει. Βρήκα το σχέδιο στα περιοδικά μου (Εκείνη ,ή Πρακτική) δε θυμάμαι σε ποιο ακριβώς... και ιδού!!!!
Η χαρά που πήρα δεν ήταν για το πετσετάκι, αλλά για το ότι δημιούργησα κάτι.
Το πετσετάκι είχα μόνο ένα κάψιμο, αλλά δε μου άρεσε ένα
σκέτο περιστέρι. Προτίμησα να φτιάξω μια οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου