Πριν πολλά χρόνια
είχα ένα μεγάλο «έρωτα», που με είχε
συνεπάρει και δεν πίστευα ότι ποτέ θα με αφήσει. Όλα
σταμάτησαν ξαφνικά και αμετάκλητα. Άφησε όμως χνάρια και όμορφες αναμνήσεις.
Μπαίνω αμέσως στο θέμα, αλλά δε φταίω εγώ, με παρέσυρε η σημερινή ανάρτηση της νέας μου φίλης Ginger Μαίρη, που μιλάει Έτσι ξαφνικά....!
Για νέους έρωτες.
Υπηρετούσα τότε σ’ ένα
νησί και ο χρόνος κυλούσε αργά και μονότονα. Θέλοντας να γεμίσω τον ελεύθερο
χρόνο μου με κάτι ευχάριστο για μένα και συνάμα δημιουργικό άρχισα να ζωγραφίζω
σε ύφασμα.
Δεν ήθελα όμως να κάνω
κάτι συνηθισμένο .
Αποφάσισα λοιπόν να
βρω παλιά κεντήματα και να τα ζωντανέψω με χρώματα πάνω σε ύφασμα.
Έψαξα παντού. Κυρίως σε
βιβλία. Τότε δεν είχαμε το ίντερνετ.
Βρήκα χρώματα
ανεξίτηλα, γερμανικά, που διαλύονταν με νερό, πήρα διάφορα πινέλα και ξεκίνησα.
Είχα παρασύρει μάλιστα
και μια συνάδελφο, καλή της ώρα, τη Δώρα, και δουλεύαμε μαζί. Υπεύθυνη για τα
σχέδια ήμουν εγώ . Η Δώρα κυρίως
έκανε τα γεμίσματα στην αρχή και αργότερα που είχε σταθερό χέρι έκανε και τα
περιγράμματα.
Τι όμορφα χρόνια!! Καθόμασταν
μαζί και ζωγραφίζαμε, ακούγαμε μουσική, ερχόντουσαν και άλλες κοπέλες …πανηγύρι
χαράς και δημιουργίας.
Μετά ήρθαν οι
μεταθέσεις και όλα έμειναν εκεί.
Μέσα στο μπαούλο που
έχω στην αποθήκη βρήκα πριν μέρες μερικά έργα εκείνης της χρυσής εποχής.
Θα σας τα εκθέσω και
ελπίζω να χαρείτε μαζί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου